एका छोट्याशा खेड्यात एक तरुण मुलगा राहत होता, ज्याचे नाव होते अजय. अजय हा एक हुशार आणि मेहनती मुलगा होता, परंतु त्याला नेहमीच लोकांच्या अपेक्षा पूर्ण करण्याचा ताण जाणवत असे. त्याचे आई-वडील त्याच्याकडून खूप अपेक्षा करत असत आणि त्याला त्यांच्या पावलावर पाऊल ठेवून पारंपारिक व्यवसाय करण्यास सांगत असत. त्याचे मित्र त्याला त्यांच्यासारखे वागण्यास सांगत आणि गावकरी त्याला नेहमीच सल्ला देत असत. अजय नेहमीच इतरांना खूश करण्याचा प्रयत्न करत असे, परंतु त्याला कधीच समाधान वाटत नसे.
एक दिवस, अजय गावातील एका जुन्या आणि शहाण्या माणसाकडे गेला. त्याने वृद्ध माणसाला आपल्या समस्या सांगितल्या आणि त्याला मार्गदर्शन मागितले. वृद्ध माणसाने हसत हसत उत्तर दिले, “अजय, तू ‘ऐकावे जनाचे, करावे मनाचे’ ही म्हण ऐकली आहेस का?” अजयने होकार दिला. वृद्ध माणूस म्हणाला, “ही म्हण फक्त शब्द नाहीत, तर ती एक जीवन जगण्याची कला आहे. तुला नेहमीच लोकांचे म्हणणे ऐकायला हवे, पण शेवटी निर्णय तुझ्या मनाने घ्यायला हवा. तुला जे बरोबर वाटतं तेच कर.”
अजयला वृद्ध माणसाचे शब्द खूप भावले. त्याने आपल्या मनाचे ऐकण्याचा निर्णय घेतला आणि आपल्या स्वप्नांचा पाठपुरावा करण्यास सुरुवात केली. त्याने आपल्या आई-वडिलांना आपल्याला कलाकार व्हायचे आहे असे सांगितले. त्याच्या आई-वडिलांना सुरुवातीला धक्का बसला, परंतु त्यांनी त्याच्या निर्णयाचा आदर केला आणि त्याला पाठिंबा दिला. अजयने आपल्या गावात एक छोटीशी कला कार्यशाळा सुरू केली आणि लवकरच तो एक यशस्वी कलाकार बनला. त्याने आपल्या कलेतून लोकांना प्रेरणा दिली आणि त्यांना त्यांच्या स्वप्नांचा पाठपुरावा करण्यास प्रोत्साहित केले.
ही कथा आपल्याला शिकवते की आपण नेहमीच इतरांचे म्हणणे ऐकावे, परंतु शेवटी निर्णय आपल्या मनाने घ्यावा. आपण आपल्या स्वप्नांचा पाठपुरावा करावा आणि आपल्याला जे बरोबर वाटते तेच करावे. आपण इतरांना खूश करण्याचा प्रयत्न करत राहिलो तर आपण कधीच खऱ्या अर्थाने सुखी होऊ शकणार नाही. आपल्याला आपल्या मनाचे ऐकायला हवे आणि आपल्याला जे आवडते ते करायला हवे.
आपल्याला नेहमीच लोकांकडून सल्ला आणि मार्गदर्शन मिळत राहील. काही सल्ले उपयुक्त असतील, तर काही निरुपयोगी असतील. आपल्याला कोणता सल्ला स्वीकारायचा आणि कोणता नाही हे ठरवण्याची क्षमता विकसित करायला हवी. आपण आपल्या अंतःप्रेरणेवर विश्वास ठेवायला हवा आणि आपल्याला जे बरोबर वाटते तेच करायला हवे.
शेवटी, ही कथा आपल्याला आठवण करून देते की आपण आपल्या आयुष्याचे स्वतः निर्माते आहोत. आपण आपल्या स्वप्नांचा पाठपुरावा केला आणि आपल्याला जे बरोबर वाटते तेच केले तर आपण एक अर्थपूर्ण आणि समाधानकारक जीवन जगू शकतो.
– सुदीप पुणेकर
